K.Ö.S...
Uzun uzun açacak olursak Komite Öncesi Sendromu...
Huzursuz geçen saatler, ders çalışmaya yönelmek için yapılan bin bir türlü şaklabanlık... Aile ve memleket hele de ev -hani o daha önce beğenmediğin odan var ya işte özellikle o- özleminin tavan yaptığı... Bilgisayarda oyalanmak için bulunan konu başlıklarının normal tatil zamanlarındakine göre en az üç kat uzadığı... Yıllardır başlamak için uğraştığın ama canın sıkıldığı için başlayamadığın sezonluk dizilerin göze daha bir alımlı geldiği... Ders notlarınınsa bir o kadar mide bulandırıcı geldiği bir dönem. Her ne kadar semptomlar daha da uzasa da şimdilik bu kadarı genel klinik tablonun izahı için yeterli.
Bir de dipnot düşmek gerekir ki sendrom genel olarak kişiye spesifik semptomlarıyla bilinir. Mesela bazı hastalar kendilerini tamamen notlarına adarken bazıları ise kendisini tamamen sosyal dünyaya adar.
Her neyse işte.
Tam da böyle bir ruh hali içindeyim işte. İnsanlardan tiksiniyorum çünkü etrafımdaki her bir insan bana ders çalışmam gerektiğini zibilyon kere hatırlatmaktan sadist bir zevk alıyor. Okuldan bahsetmiyorum bile... Klinik hocaları gider, patocular gelir üstüne bir de farmocular tuzu biberi atar gider.
Ve bir de o vicdan denilen küçük şey yok mu... Ders çalışmadığın her dakika sana işkence yapmaktan, tutup kalbinin o koroner damarlarını sağa sola çekere sonuna kadar germekten ve zedelemekten garip bir zevk alır.
Daha da uzatılırdı ama nedense yazıyı yazmak bile gözümde bir anda değerini kaybetti. -Neden başlamıştım ki ben buna?
Sonuç olarak bu bünye mutsuz. Kulaklığını kulağına takıp Anathema'dan A Fine Day To Exit açıp gecenin bir yarısı şehrinin kalabalık caddesinde ağlayarak dolaşacak kadar mutsuz...
-İşe yarıyor cidden insan en azından rahatlıyor xD-
Ama her KÖS'ün sonunda bir de KSS mutluluğu vardır ki... Belki daha kısa ama çok daha dolu dolu...
Saçmalamamı -ilk yazıda uyarmıştım!- her tıpçının kült filmi kabul etmesi gereken ve yeni adaylara şiddetle tavsiye ettiğim bir filmden alıntıyla bitiriyorum. Evet kavrama gücümüz artıyor ama bu da KÖS'ün tek iyi yanı zaten...
"Komite haftalarında tıp öğrencisinin sayısal zekası bir kaç kat artarken duygusal zekası da aynı oranda düşer. Aniden ağlamaya ve gülmeye başlar..."
-TIP 1 2 3
-öyle bir şeydi işte bu cümle ama tam doğru olmadı sanki xD-
